Założenia wychowawczo – dydaktyczne na miesiąc wrzesień
- Będziemy zwracać się do koleżanek i kolegów w grupie po imieniu, stosować zwroty grzecznościowe.
- Omówimy zasady bezpiecznej zabawy w grupie w sali przedszkolnej i na placu zabaw. Wspólnie stworzymy kodeks grupowy.
- Będziemy rozpoznawać i nazywać kolory, aktywnie uczestniczyć w zabawach badawczych, obserwować, porównywać i formułować wnioski.
- Nauczymy się rozpoznawać i nazywać emocje, wskażemy ich symbole graficzne. Będziemy kształtować umiejętność radzenia sobie z emocjami, informowania personel przedszkola o własnych potrzebach i problemach.
- Poszerzymy wiedzę na temat bezpieczeństwa na drodze, poznamy wybrane znaki drogowe, dokonamy ich klasyfikacji.
- W zakresie przygotowania do nauki czytania i pisania będziemy: uważnie słuchać tekstów literackich, pogłębiać zasób słownictwa, doskonalić umiejętność analizy sylabowej wyrazów, rozwijać koordynację wzrokowo – ruchową oraz motorykę ręki, zwrócimy uwagę na prawidłowe posługiwanie się narzędziem pisarskim.
- W zakresie kształtowania pojęć matematycznych będziemy: liczyć w zależności od umiejętności dzieci, tworzyć zbiory, klasyfikować przedmioty wg. określonej cechy, posługiwać się pojęciami dotyczącymi wielkości (mały, mniejszy, najmniejszy, duży, większy, największy), nazywać figury geometryczne, odtwarzać wskazane sekwencje.
- Będziemy kształtować poczucie rytmu, wrażliwość, słuch oraz pamięć muzyczną, nazywać elementy muzyki: dźwięki ciche, głośne, wysokie, niskie, szybkie, wolne. Będziemy również wzbogacać doświadczenia plastyczne, rozwijać kreatywność, pomysłowość i wyobraźnię.
Bo w przedszkolu – piosenka
1. Budzik rano woła mnie:
– Dzyń, dzyń, dzyń nowy dzień!
Niecierpliwie tupie but:
– Ruszać czas tup, tup.
Ref.: Bo w przedszkolu czeka nasza pani,
już od progu z uśmiechem nas wita.
Z nami śpiewa i z nami się bawi,
i o wszystko ją można zapytać.
2. – Do przedszkola spiesz się, spiesz,
hau, hau, hau! – prosi pies.
Kotek mruczy: – Ja bym chciał
z tobą iść, miau, miau.
Ref.: Bo w przedszkolu czeka nasza pani…
Dziwny pies – wiersz wyliczanka
Jeden, dwa,
jeden, dwa,
pewna pani
miała psa.
Trzy i cztery,
trzy i cztery,
pies ten dziwne
miał maniery.
Pięć i sześć,
pięć i sześć,
wcale lodów
nie chciał jeść.
Siedem, osiem,
siedem, osiem,
wciąż o kości
tylko prosił.
Dziewięć, dziesięć,
dziewięć, dziesięć,
kto z nas kości
mu przyniesie?
Może ja?
Może ty?
Licz od nowa –
Raz, dwa, trzy..
